Kargaların neşeyle uçtuğu gökyüzünün altında verimli bir tarla yaşarmış. Bu tarla öyle bir tarlaymış ki; ne ekersen yetişir ve mola vermek nedir bilmezmiş. Tarla bire bin verir, mahsul harmandan taşarmış. Ürün kentlere, insanlara başka diyarlara kadar gidermiş. Bu tarlanın sahibi ekip biçmeyi seven yaşlı bir Dede imiş! Tarlasını sevdiği kadar, karga ve diğer canlıları da sever, sayarmış. Dede her gün kargaları sevgiyle besler, doyurur onlarla konuşurmuş.